Informatie over de MonaLisa Touch® laserbehandeling

 

Een laser kan je best omschrijven als een lichtbron die licht van precies één kleur (golflengte) uitzendt in één richting, in tegenstelling tot bv. een gloeilamp die alle kleuren licht uitzendt in alle richtingen. Dit laserlicht is dus zeer rijk aan energie en die lichtenergie gaat bij contact met een kleine oppervlakte van bv. menselijk weefsel geabsorbeerd worden, d.w.z. omgezet worden in warmte of hitte, en dat is nu net de basis van de werking van een laser in de geneeskunde. Reeds in 1961 werden lasers met succes gebruikt in de oogheelkunde en in datzelfde jaar begon de Amerikaanse dermatoloog Léon Goldman met  laserbehandelingen van de huid. Tegen de jaren zeventig werden lasers op grote schaal gebruikt in vele medische domeinen: plastische chirurgie, otolaryngologie, urologie, gastro-enterologie, gynaecologie, cardiologie, neurochirurgie, tandheelkunde, enz.

Eén van de oudste medische lasers is de CO2 laser of koolstofdioxidelaser, een elektrisch aangedreven gaslaser die in 1964 werd uitgevonden door Kumar Patel in de AT&T Bell Labs in New Jersey. Het laserlicht van deze CO2 laser wordt sterk geabsorbeerd door het water dat in onze weefsels overvloedig aanwezig is, zowel in en tussen de cellen. Door de bundel laserlicht nu bijzonder precies te richten en te doseren, werden vele medische toepassingen mogelijk. Begin jaren tachtig werd deze CO2 laser met succes gebruikt in de gynaecologie - ook door mijzelf - voor de behandeling van door het seksueel overdraagbare HPV (Humaan PapillomaVirus) veroorzaakte wratjes en precancereuze letsels op de baarmoederhals, de schedewand en de schaamlippen. In die periode werd veel ervaring opgedaan met de weefselreactie, de genezing en het weefselherstel van zowel de vulvaire huid als de genitale slijmvliezen en het correct richten en instellen van de CO2 laser voor een optimaal resultaat. De volgende stap, eind jaren tachtig, was het gebruik van de CO2 laser tijdens laparoscopische operaties van overwegend endometriose.

In 2004 werd het nieuw concept van de fraxel, de gefractioneerde fotothermolyse (FP), geïntroduceerd door de dermatologen Dieter Manstein en Rox Anderson voor herstellende behandelingen van de huid. Dit bracht een ware revolutie teweeg op het gebied van de laserdermatologie. De fractionele CO2 laser wordt door dermatologen vooral gebruikt om opvallende acnelittekens, diepe rimpels, littekens van brandwonden, hyperpigmentatie en andere storende huidonregelmatigheden te vervagen. Het is een "micro-invasieve" procedure waarbij de CO2 laser wordt gebruikt om de dode buitenlagen van de beschadigde huid te verwijderen zodat een jonge onbeschadigde huid na genezing aan de oppervlakte verschijnt, niet door heel het huidoppervlak te bestralen, maar slechts een fractie ervan. Op die gefractioneerde manier, met microscopisch kleine brandwondjes en daarrond grote delen onbehandelde huid, hadden de patiënten veel minder last van complicaties en vooral van de intense en langdurige roodheid van de huid waarvoor de klassieke niet-gefractioneerde laserbehandeling berucht was. De microscopische behandelingszones vormen dus de bouwstenen voor een macroscopisch behandelingseffect onderhuids. De microscopische brandwondjes zijn opzettelijk zo klein gemaakt dat ze zonder vergroting niet of nauwelijks te zien zijn met het blote oog. Maar vanuit die minuscule gaatjes in de huid kan nieuw collageenweefsel beginnen te groeien naar de omgeving. De huid tussen die gaatjes blijft onaangetast, waardoor een snelle wondgenezing optreedt en grote oppervlakten huid kunnen behandeld worden, in tegenstelling tot de klassieke CO2-laserbehandeling waarbij de volledige opperhuid wordt weggebrand.

Het is exact deze methode van de gefractioneerde fotothermolyse van de huid die tussen 2009 en 2014 door de professoren Nicola Zerbinati (dermatoloog), Alberto Calligaro (anatomopatholoog) en Stefano Salvatore (urogynaecoloog) werd vertaald naar een soortgelijke toepassing, niet op de huid maar op een mucosa of slijmvlieslaag, meer bepaald de atrofische schedewand. Aan de hand van het microscopisch onderzoek van weefselfragmentjes van die schedewand, afgenomen bij vrijwilligsters voor en na elke MonaLisa Touch® laserbehandeling, hebben zij het spectaculair herstel van die mucosa mooi kunnen aantonen.

Er zijn intussen MonaLisa Touch®-klinieken over de hele wereld en de firma DEKA leverde intussen aan deze klinieken en aan gynaecologen duizenden toestellen voor de MonaLisa Touch® laserbehandelingen. Dat houdt in dat er intussen, sinds de commercialisatie ervan in 2014, wereldwijd miljoenen lasersessies plaatsvonden. Sindsdien zijn er ook meer dan 120 publicaties over al de aspecten van deze behandeling verschenen in wetenschappelijke tijdschriften wereldwijd. DEKA International houdt continu toezicht op eventuele klachten en ongewenste voorvallen van over de hele wereld, en deze records zijn openbaar en zichtbaar op de FDA website (Maude databank). Al met al zijn er momenteel minder dan tien rapporten over ongewenste neveneffecten. Ze werden volledig onderzocht door DEKA en Cynosure clinici en de enige conclusie van deze experten was dat de rapporten irrelevant waren of gebaseerd op een fout vanwege de gebruikers van het lasertoestel. Op de miljoenen sessies die intussen plaatsvonden is dat aantal verwaarloosbaar. Naast de meer dan 40 jaar dat de CO2 laser veilig gebruikt wordt in de gynaecologie en de onmiddellijke efficiëntie en veiligheid van de MonaLisa Touch® laserbehandelingen, werd bij geen enkele patiënte van het eerste uur tot dusver enig noemenswaardig neveneffect op lange termijn vastgesteld. Met intussen bijna 9 jaar ervaring met MonaLisa Touch® laserbehandelingen kan ik dat alleen maar bevestigen.